Ben böyle bir hayat istemiyorum!!!

 Hayallerim var gerçekleştirmek istediğim. Başarılarım var göstermek istediğim. Bir Eren var geliştirmek istediğim. Ama bunları yapıcak bir hayat yok…

Haftada 4 gün okula gidiyorum (pzt salı çarş perş) müsait olduğum günler akşam spora gidiyorum. Cuma cumartesi işe gidiyorum. Hafta içi yapamadığım planlar pazar gününe yığılıyo ama ailecek yapılacak olan planlar da yapıldığı için diğerlerini yapamıyorum ailecek de yapmak istemiyorum ve ben katılmadığımda ailemden bir de azar yiyorum daha sonra diğer planları yapmaya çalışsam da ne modum ne de keyfim yerinde oluyo. Bazen param olmuyo. (Bu blogdaki en büyük sorun bu) Ve zaten vaktim hiç olmuyo çünkü saolsun annemle babam beni evde yaşamam için yaptılar ve sürekli evde durmam gerekiyomuş ya da dışardaysam bile hava kararmadan eve girmem gerekiyomuş gibi davranarak beni sürekli arayıp gel artık diyip strese sokuyolar ve artık dışarda arkadaşlarımla bile eğlenmemin hiçbir anlamı kalmıyo çünkü modumun keyfimin içine sıçmış oluyolar. Arkadaşlarım hatta özellikle kız arkadaşlarımın bile ailesi aramıyo ya da max 1 kere hadi 2 kere arıyo ki durumdan haber almak için ve hiçbiri çocuklarını artık eve gel diye darlayıp bütün moralini mahvetmiyolar. Öünkü eve geç girmek yasak değil ayıp değil günah değil. NEDEN BU KADAR DARLAMAA OOFFFFF KAÇ YAŞINDAYIM VE YAPABİLECEĞİM HER KÖTÜ ALIŞKANLIĞI ZATEN YAZIN TEKNEDE YAPABİLİRDİM AMA YAPMADIM VE GELİP ALLAH’IN ANKARASINDA MI BOZUKUCAM YA DA BARA PAVYONA MI GİDİCEM SİGARA UYUŞTURUCU ALKOL FALAN MI İÇİCEM YANİ YAPACAK OLSAM EVDE BİLE YAPARIM AMA NİYEEEEE BUUUUU GEREKSİZZZZ DARLAAMAAAAAAAA OFFFFFFF Ve asıl sorun da şu ki beni eve çağırdıklarında kendileri evde bile olmuyo ya da abimle kardeşim zaten dışarda oluyo ya da daha gelmemiş oluyo BENİ NİYE ÇAĞIRIYOSUUNNN vs vs vs…

Ben 20 Haziran 2022 den beri çalışıyorum ve okula da gitsem part time olarak çalışıyorum. Babamdan da tüm elimi ayağımı kestim ve elimde olsa evine gelip suyunu bile içmicem ama onu mecbur yapıyorum çünkü saolsun sürekli arıyolar gel artık diye. Her neyse şuan babama hiçbir masrafım yok ve eskiden olduğunda bile bana yetmeyecek şekilde para verirdi ve sokaklarda eziyet çekmeme izin verirdi. 12. Sınıfta aylık 300 lira verirdi ve bu paranın yetmediğini kanıtlamak için 1 ay keyfim için hiçbir şey yapmadım sadece yol ve yemeğe para harcadım ki yemeği de okula ilk hafta ful evden götürdüm ona rağmen 3 hafta bile yemek için yetmedi. Hatta fazlasını istediğimde ben sana fazla bile verdim 200 vermediğime dua et derdi. Çevremin hiç böyle sıkıntı olmadığından dolayı (12. Sınıfı özel okulda okudum) bu durum çok zoruma giderdi ve arkadaşlarımla bile buluşamadığım olurdu. Ama şuan çalışıyorum kendi maaşımı kazanıyorum falan ama;

Ben çok büyük hayalleri olan biriyim başta zenginlik olmakla birlikte ama maaşla zengin olamam ve şuan hayallerimi hatta hayatımı asgari ücrete satmış gibi hissediyorum.

Yorgunluktan ölüyorum ve dinlenemiyorum bile